Girişimci Kadınlara Örnek Oldu

Bu haftaki röportajımızın konuğu Remziye Macit(49) oldu. Çevresinde Remziye Hanım, usta veya abla diye hitap edilen Macit, Evinin bodrumunda mikro kredi ile aldığı dokuma makinesi ile evini geçindiriyor. 2 çocuk annesi olan Macit, Kızının eğitim masraflarını karşıladığını, oğlunun ise Üniversite okuduğunu söyledi.
Kanser ile mücadelesinde savaşta kazanan taraf olan ve geçim sıkıntısı çektiği o dönemleri Remzi Macit’ten dinledik.
Remziye Hanım kendinizden kısaca bahsedebilir misiniz?
1972 Malatya Yeşilyurt doğumluyum. İlköğrenimi tamamladıktan sonra aile baskısından dolayı okuyamadım. Erken yaşta evlendim ve kayısı bahçelerinde kiraz bahçelerinde çalıştım. Eşimin durumu fazla iyi olmadığı için katkı sağlamak için elimden geleni yapmaya çalıştım. Malatya’da iş imkânı fazla olmadığından dolayı İstanbul’a taşındık çocuklarım küçüktü ve eğitimleri için paraya ihtiyacımız vardı. Bir süre bankada çaycılık yaptım, bir süre temizlik şirketinde temizlik amirliği yaptım. Her şey yolunda gitmeye başladığında göğüs kanseri teşhisi konuldu. Çalışma hayatımı bırakmak zorunda kaldım. Hastalık ve maddi sıkıntılar bizi çok yormuştu ve uzun yıllar sonra çocuklarım için tekrar memleketime döndüm. Bu ailem için kötü oldu burada da tedaviye devam ettim. Hayata küstüğüm bir anda mikro kredi ile tanıştım ve önce elişi malzemesi için 700 TL alarak çevreye elişi yapıp sattım. Bu kazanç ne tedavim için nede çocuklarımın eğitimi için yeterli olmadı. Başka bir iş bulmam gerekiyordu. Evimin bodrumuna kemer dokuma makinası aldım ve çadır kemerleri dokumaya başladım. Bu süreçte tedavim sonuç verdi hem bunun mutluluğu hem iyi bir kazanç kapısı açılmıştı. Çocuklarımın eğitimini tamamladım. Son aldığım 10 bin TL ile tekrar ip getirterek bu işe devam ediyorum. Çocuklarımdan ve ailemi ayakta tutmak için bir kadın olarak ben başardım.
Aileniz ve çevreniz bu işi yapacağınız zaman sizleri destekledi mi?
Ailemden ve çevremden büyük destek aldım. Allah onlardan razı olsun. Şuan ailecek bu işi yapıyoruz. Her zaman evimden uzaklaşmadan bir iş yapmak istemiştim. Mikro Kredi aldıktan sonra dokuma makinemi evimin bodrum katına kurdum ve burada üretim yapmaya başladım. Malatya’da yaptığım işi yapan 6 veya 7 kişi var. aralarında tek kadın üretici benim. Eşim emekli ve bana sürekli destek oluyor. Kızım ve oğlum da sürekli benimle birlikteler. Ben üretim kısmında çalışıyorum, Kızım muhasebe işlerini yürütüyor, oğlum ise satış ve pazarlama işleriyle uğraşıyor. Ailemden aldığım destek ve çevremin verdiği destek ile bu işi başarıyorum.
Peki, satışlarınız nasıl, emeğinizin karşılığını alabiliyor musunuz?
Kamyon çadırları ve filelerin kenarlarına dar dokuma, kolon veya şerit olarak isimlendirilen halatların dokumasını sağlıyoruz. Günlük yaklaşık 100 kilogram üretim yapıyoruz ve ürünlerimiz hem şehir içinde hem de şehir dışında pazarlara ulaşıyor. Kilogram usulü ile satışlarımızı yaparak kilogramı 14 veya 15 TL’ye satıyoruz. Satışlarımız iyi durumda. Her sektörde olduğu gibi bizde de tabi ki Pandemi nedeniyle bir durgunluk yaşanıyor. Kısıtlamalar ve tam kapanma döneminde iş yapamadık. İnşallah yeni dönemin açılması ile birlikte satışlarımız açılacak diye umuyorum.
Girişimci bir kadın olarak Kadınlara tavsiyeleriniz nedir?
Belirttiğim gibi ağır bir tedavi sürecinden geçtim. O süreçte hem maddi imkansızlıkları aşma, hem de beni yaşama bağlayacak bir iş ile uğraşmak istedim. İpliklere ve dokumaya küçüklüğümden beri bir merakım var. Bu merak daha sonra dokuma makinesi alarak üretim yapmama kadar benim sürükledi. Bir iş başarmak isteyen ve kendi ayakları üstünde durmak isteyen kadınların önce cesur olması gerekiyor. Cesaret en temel gereksinimdir. Cesur bir şekilde yılmadan çabalamanız halinde, çevrenizin ve ailenizin de size vereceği manevi destek ile başaramayacağınız bir şey yok.
>> Ebubekir Atilla’nın Röportajı